Niedaleko Warszawy jest niezwykły Dom. Opiekują się nim siostry Benedyktynki Samarytanki, dla których jest to główne życiowe powołanie, oraz osoby świeckie. Ich serca są wielkie, ale środki finansowe skromne, a każda pomoc dobrze wykorzystana. Mieszkańcom tego domu niewielkim wysiłkiem można przed świętami sprawić ogromną radość.
To Dom Pomocy Społecznej w Niegowie dla osób z upośledzeniem umysłowym, który od wielu lat stosuje szczególny, rodzinkowy system wychowania. W domu mieszka około 100 mieszkańców, podzielonych na niewielkie grupy, tak zwane rodzinki. Każda rodzinka ma swoje wydzielone mieszkanie. Dziecko w niej przebywające spełnia określoną, ważną dla siebie rolę. Wszyscy mają swoje własne ubrania, obuwie oraz pościel. Mają też swoje ulubione książki, filmy czy zabawki. Wyrabia się przez to poczucie własności i poszanowania rzeczy danych do użytku. W każdej rodzince są stałe panie i siostry opiekunki. Osoby z upośledzeniem umysłowym są z nimi bardzo związane emocjonalnie.
Pomoc w postaci materialnej można przynosić po Mszach do zakrystii lub do kancelarii parafialnej do 13 grudnia. Szczegółowych informacji udziela ks. Marcin Ziajkowicz.
Dla orientacji poniżej załączamy charakterystykę kilku podopiecznych. Tylko jako przykład, bo podopiecznych jest wielokrotnie więcej, a charakterystyki będą obszerniejsze (w nawiasie podano wiek osoby). Rodzinek jest siedem, a każdy podopieczny jest inny!
RODZINKA I – w tej Rodzince są Panowie, z którymi można się porozumieć językiem miłości; gestem wyrażają swoje emocje, pragnienia. Panie opiekunki wiedzą, o co chodzi. I rozumieją się bez słów.
- Mirek (39) – sprawny. Lubi miękkie poduchy i różne struktury do głaskania. Układa duże puzzle.
- Grzegorz (37) – słucha muzyki spokojnej, relaksacyjnej;
- Marcin (43) – śpioch, raczej leżący, więc chowa się pod ciepłym kocykiem;
- Zdzisiek (44) – zapachowy chłopak; leżący, ale z energią.
RODZINKA II – dziewczyny są fantastyczne; jest kilka osób na wózkach, wiele z nich werbalnie informuje nas, w czym rzecz; są pomocą wzajemną dla siebie. Chodzą na różne zajęcia terapeutyczne, rysują, malują, wyklejają i od niedawna „haftują diamentem”.
- Jadwiga (62) – interesuje się końmi; więc wszystko co się z koniem kojarzy; książki do czytania, rysowania lub kalendarz z koniem;
- Monika (46)–lubi ringo, kręci w koło; siedzi na wózku;
- Grażynka (53) – smakoszka dobrej herbatki i słodkich ciasteczek;
- Maryla (53) – ostatnio na topie jest haft diamentowy. Dziewczyny „wyszywają” piękne wzory. Jakiś fajny kosmetyk też sprawiłby jej radość;
- Agnieszka (30) – modnisia; więc fajne kolczyki lub kosmetyk;
- Marta (28) – duże kolorowe klocki;
- Ania (28) – lubi oglądać książki z obrazkami i słuchać bajek, które czytają Panie; Ania jest na wózku.