Standardy Ochrony Dzieci

W związku z wejściem w życie ustawy dotyczącej ochrony dzieci, w naszej parafii zostały opracowane zasady, które mają się przyczynić do tworzenia bezpiecznego środowiska parafialnego w taki sposób, by każdy mógł się czuć dobrze, był akceptowany i szanowany. Pełny tekst „Standardów” określających sposoby zachowań, jak również sposoby reagowania na krzywdę lub niestosowne zachowanie jest udostępniony w kancelarii parafialnej i każdy zainteresowany może się z nim zapoznać w godzinach jej funkcjonowania.

W parafii wskazano również Osobę Zaufania, której dane są podane w gablocie parafialnej i na stronie internetowej. Jest to osoba, do której można się zwracać w przypadkach dostrzeżenia krzywdy. Jest nią proboszcz – ks. Tadeusz Aleksandrowicz. Poniżej podajemy jego dane kontaktowe:

ks. Tadeusz Aleksandrowicz
ul. Prymasa Augusta Hlonda 1
02–972 Warszawa
e-mail: t.aleksandrowicz@centrumopatrznosci.pl


STANDARDY OCHRONY DZIECI
w duszpasterstwie parafialnym Parafii Rzymskokatolickiej Opatrzności Bożej w Warszawie-Wilanowie
(wersja skrócona)

Najważniejsze elementy standardów ochrony dzieci 

  1. Standardy ochrony dzieci to zasady, które mają przyczyniać się do tworzenia bezpiecznego środowiska parafialnego w taki sposób, by każdy mógł się czuć dobrze, był akceptowany i szanowany. Standardy określają również sposób reagowania na krzywdę lub niestosowne zachowanie, a także wyznaczają sposób postępowania z osobą krzywdzoną i sprawcą. 
  2. Każdy osoba w naszej społeczności jest odpowiedzialna za tworzenie bezpiecznego środowiska: personel, dzieci i ich rodzice. Wszyscy razem starają się współpracować w trosce o dobro wspólne. 
  3. W parafii wyznaczona jest Osoba Zaufana, która ma szczególną odpowiedzialność w zakresie ochrony dzieci przed krzywdzeniem i do której można kierować wszelkie zgłoszenia. Jest nią proboszcz – ks. Tadeusz Aleksandrowicz.
  4. Wszystkie działania powinny być podejmowane w trosce o dzieci, zapewniać im poczucie bezpieczeństwa oraz wspomagać ich rozwój.
  5. W parafii organizowane są różne inicjatywy edukacyjne skierowane do personelu, rodziców i dzieci. Szkolenia i warsztaty dotyczą sposobów tworzenia bezpiecznego środowiska, ochrony przed krzywdzeniem i przeciwdziałania różnym formom przemocy.
  6. Niedopuszczalne jest stosowanie jakiejkolwiek formy przemocy (fizycznej, psychicznej czy seksualnej) przez pracowników, uczniów czy innych członków społeczności parafialnej. 
  7. Każdy sygnał świadczący o tym, że dziecko może doświadczać przemocy ze strony osoby dorosłej lub innego dziecka w parafii, jest zawsze bardzo poważnie traktowany przez personel. Każda sytuacja jest odpowiednio badana, a podejmowane działania mają na celu jak najszybsze przerwanie krzywdzenia i udzielenie wsparcia osobie, która go doświadcza. Personel podejmuje działania według zasad określonych w pełnej wersji standardów ochrony dzieci. 
  8. Kiedy dzieje się coś niepokojącego, szczególnie wtedy, gdy dzieci są krzywdzone przez innych lub są świadkami krzywdy innej osoby, niezwłocznie powinni o sytuacji poinformować personel.
  9. Szczególnie ważną częścią standardów są zasady bezpiecznych relacji między dorosłymi a dziećmi oraz między dziećmi a dziećmi. Mają one służyć tworzeniu bezpiecznego i przyjaznego środowiska. Personel będzie zawsze reagował na przekraczanie i nierespektowanie przyjętych zasad.
  10. Podstawową zasadą jest równe traktowanie wszystkich dzieci. Godność każdej osoby jest szczególnie szanowana. Jednocześnie uwzględnia się wyjątkowość i indywidualność każdego dziecka, co wymaga dostosowania metod i podejścia uwzględniającego jego potrzeby i sytuację życiową. 
  11. Personel powinien reagować na niewłaściwe zachowania dziecka wobec samego siebie, rówieśników lub dorosłych, upominając go i stosując przyjęte w standardach środki dyscyplinujące. Jest to przejaw troski osób dorosłych o bezpieczeństwo i prawidłowy rozwój dzieci. 
  12. Troska o bezpieczeństwo i dobre relacje dotyczy również Internetu i komunikacji drogą elektroniczną. W parafii dostęp do Internetu w ramach sieci parafialnej ma wyłącznie personel. Dzieci nie mogą korzystać z Internetu w ramach sieci parafialnej, nie mogą także korzystać z telefonów i uzyskiwać dostępu do Internetu w inny sposób w czasie prowadzonych zajęć. Ponadto personel reaguje na niebezpieczne, szkodliwe i krzywdzące sytuacje dziejące się w przestrzeni internetowej, o ile zostanie o tym poinformowany. Dziecko zawsze może poprosić o pomoc, gdy ono samo lub ktoś inny doświadcza krzywdzenia w sieci. 
  13. Personel dba o ochronę wizerunku dziecka. Rodzice na początku roku szkolnego decydują, czy wyrażają zgodę na publikację zdjęć i filmów prezentujących wizerunek ich dzieci. Podczas różnych wydarzeń związanych z życiem parafii są robione zdjęcia i nagrywane filmy, które mogą później być wykorzystane w mediach społecznościowych. Mogą być na nich obecne tylko te dzieci, których rodzice wyrazili na to zgodę. Każde dziecko w momencie wykonywania zdjęć lub nagrań ma prawo powiedzieć, że nie chce, by jego wizerunek w materiałach z tego konkretnego wydarzenia był publikowany. Personel szanuje decyzję dziecka. Powyższa zasada nie dotyczy sytuacji, kiedy wizerunek osoby stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak zgromadzenie, krajobraz lub impreza publiczna. 
  14. Dzieci powinni szanować prawo do prywatności innych dzieci oraz dorosłych, dlatego nie mogą publikować w przestrzeni internetowej i w swoich mediach społecznościowych wizerunku innych osób bez jej wiedzy i zgody.

Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi 

W standardach ochrony małoletnich znajduje się szczegółowy kodeks zachowań, który powinien być respektowany przez wszystkich pracowników. Poniżej zamieszczamy streszczenie najważniejszych zasad obowiązujących osoby dorosłe pracujące w parafii: 

  1. Personel podejmuje działania dla dobra dzieci i w ich najlepszym interesie. 
  2. Każde dziecko jest traktowane z szacunkiem, uwzględnia się jego godność, prawo do prywatności, a także indywidualne potrzeby, zdolności i sytuację życiową.
  3. Indywidualne podejście nie może oznaczać niesprawiedliwego faworyzowania wybranego dziecka.
  4. Personel dba o tworzenie odpowiednich relacji z dziećmi, właściwych dla osób dorosłych, opartych na szacunku, zaufaniu i respektowaniu odpowiednich granic w komunikacji i kontakcie fizycznym. 
  5. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy w jakiejkolwiek formie.
  6. Niedopuszczalne jest nawiązywanie z dziećmi jakichkolwiek relacji o charakterze seksualnym czy romantycznym.
  7. Niedopuszczalne jest utrwalanie wizerunku dziecka dla celów prywatnych.
  8. Każdy kontakt z dzieckiem jest jawny i wynika z realizacji zadań i działań prowadzonych na rzecz parafii. Personel nie może utrzymywać relacji prywatnych z dziećmi (poza sytuacjami, gdy kontakty poza parafią wynikają z innych przyczyn – np. pracownik jest członkiem rodziny bądź znajomym rodziny dziecka).
  9. W sytuacji, gdy dorośli nie stosują się do przyjętych zasad, świadek takiego zachowania może zgłosić sprawę do osoby przyjmującej zgłoszenia, innego pracownika, którego darzy zaufaniem, lub bezpośrednio do Proboszcza Parafii. 

Osoby i miejsca, gdzie można uzyskać pomoc 

W sytuacji gdy doświadczasz przemocy ze strony osoby dorosłej lub innego dziecka w parafii lub poza nią, jesteś świadkiem krzywdzenia innej osoby, dzieje się coś niepokojącego, przeżywasz trudne chwile, nie zostawaj z tym sam/sama. Możesz znaleźć wsparcie! Blisko Ciebie są osoby, które będą umiały Ci pomóc. 

Osoby, do których zawsze możesz się zwrócić w parafii o pomoc: 

  • Osoba Zaufana – ks. Tadeusz Aleksandrowicz,
  • inny ksiądz z parafii,
  • psycholog szkolny,
  • pedagog szkolny,
  • wychowawca,
  • każdy nauczyciel i pracownik szkoły, którego darzysz zaufaniem,
  • każdy pracownik parafii, którego darzysz zaufaniem.

Możesz też szukać wsparcia poza parafią lub szkołą. Warto znać telefony zaufania i miejsca, w których możesz uzyskać fachową pomoc: 

800 12 12 12 – całodobowy Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka;
116 111 – całodobowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę;
112 – numer alarmowy w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia;